Regentijd, gearriveerd!

Bah, de regentijd is nu officieel gestart. Daar waar wij in Apiapaati nog genoten van de volle zon, konden we er niks bij voorstellen dat de stad blank stond. Bij terugkomst vorige week bleek het serieus te zijn.
Wat is het dan ineens saai! Want als je eenmaal zo´n stortbui over je heen hebt gehad, blijf je de volgende keer fijn binnen. De temperatuur is echter nog steeds hetzelfde.
Deze week was ook de week van het solliciteren naar een LIO-stage. (afstudeerstage in Nederland waarbij we zelf voor moeten solliciteren naar scholen) Na wat op en neer mailen en Skypen, mag ik jullie mededelen dat ik ben aangenomen op de school waar mijn voorkeur naar uit ging! Gelukkig, over de stageplaats hoef ik me dus geen zorgen meer te maken.

Dinsdag en woensdag waren normale stagedagen. Geen gekke dingen.
Donderdag was het dan een zonnige dag! Dus we zijn heerlijk gaan zwemmen bij Zin. Hoe later de avond vorderde, hoe zenuwachtiger ik werd. We moesten namelijk afdansen bij salsa!
En hoe dat ging….
Je werd per 5 personen naar binnen geroepen. Je moest met je rug gekeerd richting de mannen staan. De man kon kiezen met wie hij wilde dansen. Vervolgens werd ik één salsalied lang door de zaal getrokken, gedraaid en weet ik allemaal wat. De salsa gaat me normaal gesproken goed af, maar volgens mij had deze vent het plan om me serieus te laten zweten voor mijn diploma. Ik heb letterlijk iedere hoek van de zaal gezien. Na hem vriendelijk bedankt te hebben voor deze spetterende dans, ben ik zo snel als ik kon naar buiten gerend om uit te puffen en mijn vriendinnen op te zoeken. Na een half uurtje kwam de uitslag, ik was GESLAAGD! Mijn salsa level 1 diploma in de pocket. Ik heb er voor gekozen om niet voor level 2 te gaan, aangezien ik de zumba lessen leuker vind. De salsa kan ik toch blijven doen in de verschillende dansclubs. Je leert het tenslotte pas echt in de praktijk.

Vrijdag hebben we normaal gesproken geen stage, maar aangezien we maandag nog op Apiapaati waren, hebben we een extra dag gehad.
Omdat we een enorm zwaar leven hier hebben, vonden we dat we het hadden verdiend om ’s middags ergens te gaan lunchen. De kok had zich echter vergist in de kruiden. Bij de eerste hap vloog ik figuurlijk 2 meter de lucht in en stond mijn mond in brand. De andere meiden keken me beangstigend aan, wetende dat zij het zelfde zouden ervaren. En ja wel, ook zij vlogen omhoog. Na een paar happen piepte we ‘dat het al begon te wennen’. De kelner kwam naar buiten lopen en zag onze zweethoofden, loopneuzen en tranen en vroeg beleefd of het lekker was. ‘Nogal pittig meneer’, was het antwoord. De kelner antwoordde dat hij wel even in de keuken ging proeven. Toen hij terugkwam zei hij ‘geef de borden maar terug, de kok heeft een foutje gemaakt’ Wat bleek, hij had de verkeerde kruiden gebruikt!
We hebben nieuwe broodjes gekregen die verrukkelijk smaakte.
Hoe we de middag thuis verder hebben doorgebracht zal ik jullie besparen ………

Zaterdag stond een leuke activiteit op de planning. Samen met andere studenten gingen we de Crazy 88 doen. Voor diegenen die niet weten wat dit is, het is een spel waarbij je in een team hele gekke opdrachten uit moet voeren. Hoe gekker de opdracht, hoe meer punten. Het team met de meeste punten wint. Een opdracht is bijvoorbeeld; ga in de fontein staan, ga met 10 Chinezen op de foto, wikkel jezelf in als mummie en ren over de drukke winkelstraat. Kun je je voorstellen hoe deze middag eruit zou zien? Jammer alleen was dat de ene na de andere plensbui over ons heen kwam, waarna we ons uiteindelijk binnen hebben verscholen.

Vandaag is het zondag. Aangezien Robin en ik morgen met onze stageklassen naar de Vlindertuin gaan en de leerkrachten zelf voor eten zorgen, wilde wij ze verrassen met een heerlijke zelfgemaakte appeltaart. Lees goed; IK MAAK APPELTAART.
Met hulp van Anouk ruikt het huis nu heerlijk naar appeltaart. We gaan zo meteen nog gezellig naar de zondagmarkt. Lekker verse groente en fruit halen en genieten van de mooie kraampjes om ons heen. De zondagmarkt is hier namelijk mooi! Vanavond gaan we naar een live-bandje in de karaoke bar. Dat wordt gezellig!

Lieve vrienden, familie en andere lezers, ik begin jullie wel te missen. De eerste weken beleef je als een soort roes. Je wordt haast overvallen met alle indrukken. Nu alles begint te bezinken besef ik me hoe ver ik eigenlijk van jullie vandaan ben, in wat voor andere cultuur ik leef, leer ik mezelf beter kennen, maar begin ik ook anders tegen bepaalde dingen aan te kijken. Maar daar ga ik graag persoonlijk op verder!

Een motto wat ik jullie alvast wil meegeven;
Geniet van de kleinste dingen in het leven. Kijk om je heen en het heeft je in alle opzichten zoveel te bieden.

Een hele dikke brasa xx Fietje